W Helsinkach spędziliśmy jeden weekend. Wyruszyliśmy z rana 18-go lutego. Koszt pociągu w jedną stronę to 21,39 euro ze zniżką studencką.
Ważna informacja: w Finlandii nie honoruje się kart typu euro26 czy też innych potwierdzających, że jest się studentem. Jedynie osoby posiadające ważną legitymację studencką uczelni fińskiej mogą taką zniżkę uzyskać. Jest to przedziwne, niesprawiedliwe i dla mnie zupełnie niezrozumiałe. Cena biletu bez zniżki to ok. 40 euro. Sposobów omijania przepisów można szukać na próżno... Osobiście spędziłam nad tym dość sporo czasu i okazało się, że najlepszym sposobem na zapłacenie mniejszej kwoty niż 40 euro jest zamówienie biletu przez internet z wyprzedzeniem... Niestety można oszczędzić na tym raptem kilka euro.
Posługiwanie się pożyczonymi legitymacjami i inne sposoby oszukania konduktorów są dość ryzykowne. Generalnie nie są jakoś wyjątkowo skrupulatni podczas kontroli, ale zawsze proszą o legitymację i jeśli udałoby im się udowodnić, że ktoś posługuje się niewłaściwym dokumentem, mogłoby skończyć się to bardzo nieprzyjemnie. Finowie mają obsesję na punkcie przestrzegania prawa, a posługiwanie się pożyczonym dokumentem, czy też (o zgrozo!) podrobionym może skończyć się naprawdę bardzo nieprzyjemnie. Słyszałam różne historie związane z podrabianiem paszportów czy też innych dokumentów i posługiwaniem się nimi np. w klubach przez Rosjan, którzy przez takie wyczyny lądowali na komisariatach i byli odsyłani do Rosji, pod groźbą zakazu powrotu np. na studia... (powiało grozą)
Zmienimy jednak teraz temat na nieco przyjemniejszy. Czas opisać Helsinki!
Ostrzeżenie: to będzie długi post.
Każdy miał możliwość spróbowania swoich sił w powożeniu sań zaprzęgniętych w renifera. Wyznaczony był określony szlak, po którym renifery dreptały, a niekiedy wręcz galopowały. Zależało to od ich nastrojenia. Przejażdżka była wliczona w koszt całego zwiedzania. Oficjalna cena jaką płaci się za tego typu atrakcje to ok 20 euro. My płaciliśmy 9. Uroki bycia dużą grupą i posiadania znajomości...
Naszym przewodnikiem po farmie był uroczo wyglądający pan w tradycyjnym Lapońskim wdzianku. Na nogach miał włochate buty ze skóry renifera i prezentował się tak jak widać na załączonym obrazku.
Podobnie jak w przypadku poprzedniego dnia zjedliśmy obiad w uniwersyteckiej stołówce. Ku naszemu zdziwieniu do każdego obiadku dodawany był deser w postaci lodów. Smakowały jak dobre, polskie Bambino :)
