Kościoły Lappeenranty

Zgodnie z zapowiedzią, czas na architektoniczne perełki Lappeenranty.

Wspominałam już kiedyś, że pani pastor to złota, przemiła i wspaniała kobieta. Zaproponowała nam samochodową wycieczkę po kościołach Lappeenranty. W samochodzie wystarczyło miejsca dla całej naszej czwórki (Irene, Michaela, Marcina i mnie).

W sumie odwiedziliśmy cztery, przeróżne miejsca. O jednym już swego czasu pisałam (Sammonlahti Church) dlatego skupię się na trzech do tej pory nieznanych. 

Nasuwa się jedynie konkluzja, że wszystkie te kościoły różniły się od siebie diametralnie i fińskim luterańskim kościołom daleko od jednolitości.

P.S Porcja prywaty na dziś: Pięknie dziękuję M.W/K.A za przepiękną kartkę z Barcelony! :)) 

Pierwszym punktem naszej wyprawy był najstarszy (XVIII-wieczny) kościół w Lappeenrancie. Wybudowany w tradycyjnym stylu, drewniany, niesamowicie klimatyczny.

Mieliśmy wstęp do przeróżnych zakamarków kościoła. Poniżej zdjęcia z zakrystii.

"Kościół właściwy":

Kącik dziecięcy. W każdym kościele znajduje się specjalne miejsce, gdzie dzieci mogą zwyczajnie bawić się zabawkami, rysować, kolorować i radośnie spędzać czas. Dodatkowo w każdym kościele znajdują się specjalne pomieszczenia do przewijania dzieci oraz toalety.

Dzwonnica. Niestety na nią nie mieliśmy już wstępu. 

***

Poniżej zdjęcia kościoła uznawanego za najbrzydszy w Lappeenrancie. Wyglądem i konstrukcją przypomina skocznię narciarską. Jego "brzydota" polega na tym, że zbudowany jest z surowych materiałów, szarych pustaków, betonowych płyt. Stwierdziliśmy jednak, że jest to kościół nie tyle brzydki, co oryginalny. I tego się trzymamy. Poza tym z architektonicznego punktu widzenia zdaje się to być niezwykle interesujący obiekt.  

Takie czapy śniegu wiszą nad głowami wiernych przy głównym wejściu do kościoła... Drżyjcie grzesznicy!

Łódka symbolizująca Lappeenrantę i Finlandię jako krainę jezior.

***

Ostatnim punktem naszej wycieczki była wizyta w kościele, który początkowo miał sprawować funkcję kościoła prawosławnego. Stąd charakterystyczne kopuły. Nigdy jednak do tego nie doszło, gdyż po ogłoszeniu niepodległości w 1917r kościół definitywnie stał się własnością państwa fińskiego.

Zaskakujące jest to, że wnętrze kościoła zupełnie nie odzwierciedla tego, jak wygląda on na zewnątrz. Dodatkowo, zanim wejdzie się do kościoła "właściwego", mija się szereg administracyjnych czy też zwykłych - przeznaczonych do organizacji spotkań z wiernymi - pomieszczeń. Ponadto, przy samym wejściu przywitała nas ogromna, nowoczesna winda...

Mieliśmy również możliwość aby rzucić okiem na podziemia kościoła. Tam też m.in. swoją niewielką siedzibę mają miejscowi harcerze. Dodam tylko, że harcerstwo jest niezwykle popularne wśród fińskich dzieciaków.

W planach mieliśmy również wizytę w przykościelnym schronie (pozostałości z czasów wojny), złośliwość rzeczy martwych uniemożliwiła nam jednak tę przyjemność. Zwyczajnie zamarzł zamek. Hm. Jeśli budynek rzeczywiście miałby obecnie spełniać funkcję schronu, udoskonalenie funkcjonowania zamków byłoby rozsądną inwestycją...

***

To tyle na dziś. Pozdrawiam ciepło, choć na dworze znów mroźno...